Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гра́матнасцьж., прям., перен., см. пісьме́ннасць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гра́матнасць, ‑і, ж.
Уменне чытаць і пісаць; пісьменнасць. Павышаць граматнасць пісьма.//перан. Наяўнасць патрэбных ведаў у якой‑н. галіне. Тэхнічная граматнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гра́матнасцьж.перан.:
паліты́чная гра́матнасць polítische Schúlung
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пісьме́ннасць ’уменне чытаць і пісаць’, ’адсутнасць памылак’, пі́сьменнасць ’сістэма графічных знакаў для пісання’, ’сукупнасць пісьмовых помнікаў якой-небудзь эпохі пэўнага народа’, рус.пи́сьменность ’пісьменнасць’, польск.piśmienność ’граматнасць’, ’літаратура’, серб.-харв.пи̏сменост ’тс’, макед.писменост ’пісьменнасць’, ’граматнасць’, балг.писменост ’пісьменнасць’. Бел.пісьме́ннасць < пісьме́нны; а пісьменнасць, відаць, прыйшло з рус. мовы пісьмовым шляхам (пра рус.письменность гл. Вінаградаў, ДС ИЯ, 1959, 31–49).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пісьме́нства ’пісьменнасць, сістэма графічных знакаў для пісання’, ’сукупнасць пісьмовых помнікаў пэўнага перыяду’, укр.письменство ’грамата, граматнасць’, ’пісьменнасць’, ’вучонасць, веды’, славен.pisménstvo ’літаратура’ < пісьмёны < пісьмо (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пісьмя́, ‑мені ’граматнасць’ (Нас.), пісьмёны ’старажытныя пісьмовыя знакі, літары’ (ТСБМ), стараж.-рус.письмя ’пісьмовы знак, літара’ (1057 г.), ’пісьмовы тэкст, тое, што напісана’ (XII ст.), святая, священная писмена ’Святое письмо’ (1073 г.); ст.-польск.piśmię = польск.pismo, чэш., славац.písmeno ’літара’, ст.-слав.писмѧ ’літара’, ’пісьмёны’. Прасл.дыял.*pisьmę паходзіць з *pisьmo (Бязлай, 3, 41). Да пісьмо (гл.).