гра́дзінка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гра́дзінка |
гра́дзінкі |
| Р. |
гра́дзінкі |
гра́дзінак |
| Д. |
гра́дзінцы |
гра́дзінкам |
| В. |
гра́дзінку |
гра́дзінкі |
| Т. |
гра́дзінкай
гра́дзінкаю |
гра́дзінкамі |
| М. |
гра́дзінцы |
гра́дзінках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гра́дзіна, -ы, мн. -ы, -дзін, ж. (разм.).
Крупінка граду.
|| памянш. гра́дзінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хала́зіян
(гр. chalazion = градзінка, зацвярдзенне)
пухлінападобнае ўтварэнне ў храстку павека велічынёй з гарошыну без прыкмет вострага запалення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)