гравіто́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гравіто́н |
гравіто́ны |
| Р. |
гравіто́на |
гравіто́наў |
| Д. |
гравіто́ну |
гравіто́нам |
| В. |
гравіто́н |
гравіто́ны |
| Т. |
гравіто́нам |
гравіто́намі |
| М. |
гравіто́не |
гравіто́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ГРАВІТО́Н,
электрычна нейтральная часціца з нулявой масай спакою і спінам 2; квант гравітацыйнага поля (выпрамянення). Эксперыментальна пакуль не выяўлены.
т. 5, с. 384
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
гравіто́н
(ад лац. gravitas = цяжар)
гіпатэтычны квант гравітацыйнага поля, аналагічны фатону.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)