гравёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, майстар, які займаецца выразаннем узораў, надпісаў і пад. на цвёрдых матэрыялах.

|| прым. гравёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гравё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гравё́р гравё́ры
Р. гравё́ра гравё́раў
Д. гравё́ру гравё́рам
В. гравё́ра гравё́раў
Т. гравё́рам гравё́рамі
М. гравё́ру гравё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гравёр м. гравёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гравёр гравёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гравёр, ‑а, м.

Майстар, мастак, які займаецца гравіроўкай.

[Фр. grauer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравёр м Graveur [-´vø:r] m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гравёр

(фр. graveur)

1) спецыяліст па гравіраванню;

2) жук сям. караедаў, шкоднік хвойных дрэў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

engraver [ɪnˈgreɪvə] n. гравёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ксіло́граф, ‑а, м.

Гравёр па дрэву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і гравёр.

|| ж. гравіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. гравіро́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)