грабі́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грабі́лка грабі́лкі
Р. грабі́лкі грабі́лак
Д. грабі́лцы грабі́лкам
В. грабі́лку грабі́лкі
Т. грабі́лкай
грабі́лкаю		 грабі́лкамі
М. грабі́лцы грабі́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грабі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Сельскагаспадарчая прылада для зграбання сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грабі́лка ж., разг. ко́нные гра́бли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грабі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Сельскагаспадарчая машына для зграбання сена, рабочай часткай у якой з’яўляюцца металічныя зубы. Конная грабілка. □ Стракочуць грабілкі, махаючы галовамі, бразгаюць цуглямі коні. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабі́лка ж lándwirtschaftliches Gerät [lándwirtschaftliche Maschíne] zum Réchen [Hárken]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гра́блі, ‑бель; адз. няма.

1. Сельскагаспадарчая прылада для зграбання сена, саломы і пад. Уставіць зуб’е ў граблі. Металічныя граблі.

•••

Конныя граблі — тое, што і грабілка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hayrake

[ˈheɪreɪk]

n.

1) гра́блі pl. only.

2) ко́нная грабі́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)