гость госць, род. го́сця м.;

◊

в гости пойти́ у го́сці пайсці́;

в гостях быть у гасця́х быць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гость

Том: 7, старонка: 115.

img/07/07-115_0548_Гость.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

госць м. гость;

◊ бясе́дныя го́сці — зва́ные го́сти;

няпро́шаны г. — непро́шеный гость;

г. не г., а валакі́ты досць — погов. гость не гость, а хлопо́т хвата́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няпро́шаны непро́шеный, незва́ный;

◊ н. госць — непро́шеный гость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

досць нареч., прост. доста́точно, дово́льно, вво́лю, вдо́воль;

◊ госць не госць, а валакі́ты д. — погов. гость не гость, а хлопо́т хвата́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Госць ’госць’ (БРС, Шат.). Рус. гость, укр. гість, польск. gość, чэш. host, серб.-харв. го̑ст, ст.-слав. гость. Прасл. *gostь. Роднасныя формы: гоц. gasts ’чужы, чужаземец’, ням. Gast ’госць’, лац. hostis ’чужы, госць’, ’чужаземец, вораг’. Гл. Бернекер, 337; Траўтман, 80; Фасмер, 1, 447; Слаўскі, 1, 328; Трубачоў, Эт. сл., 7, 67–68.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валакі́та ж. волоки́та, каните́ль;

◊ папяро́вая в. — бума́жная волоки́та;

госць не госць, а ~ты досць — погов. гость не гость, а хлопо́т хвата́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непро́шеный няпро́шаны;

непро́шеный гость няпро́шаны го́сць;

непро́шеное вмеша́тельство няпро́шанае ўмяша́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачэ́сны в разн. знач. почётный;

п. абавя́зак — почётная обя́занность;

п. госць — почётный гость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уга́ межд. ого́;

уга́, во які́ госць у нас! — ого́, вот како́й гость у нас!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)