го́рбік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́рбік го́рбікі
Р. го́рбіка го́рбікаў
Д. го́рбіку го́рбікам
В. го́рбік го́рбікі
Т. го́рбікам го́рбікамі
М. го́рбіку го́рбіках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́рбик уменьш. го́рбік, -ка м., гарбо́к, -бка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рка Невялікі ўзгорак (БРС). Тое ж горбік (Слаўг.).

□ ур. Горкі (невялікая грыва на лузе) каля в. Крамянка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

hump

[hʌmp]

1.

n.

1) горб гарба́ m., dim., го́рбік -а m.

2) пука́тасьць f., паго́рачак, узго́рачак -ка m., грудо́к -ка́ m.

3) Sl. благі́ настро́й, дэпрэ́сія f.

2.

v.t.

го́рбіць

3.

v.i.

го́рбіцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гарбо́к

1. Выпукласць на роўным месцы, горачка, выспачка, узгорачак (Слаўг.). Тое ж гарбулёк (Нас.), горбік (Слаўг.).

2. Узгорачак над долам, магільная горка (Бел. дакастр. проза, 232). Тое ж магі́лка, магі́ла, бугарок, бузгарок (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)