го́льдка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
го́льдка |
го́льдкі |
| Р. |
го́льдкі |
го́льдак |
| Д. |
го́льдцы |
го́льдкам |
| В. |
го́льдку |
го́льдак |
| Т. |
го́льдкай
го́льдкаю |
го́льдкамі |
| М. |
го́льдцы |
го́льдках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
гольдка го́льдка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́льды, ‑аў; адз. гольд, ‑а, М ‑дзе, м.; гольдка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. гольдкі, ‑дак; ж.
Даўнейшая назва нанайцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)