го́льд

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́льд го́льды
Р. го́льда го́льдаў
Д. го́льду го́льдам
В. го́льда го́льдаў
Т. го́льдам го́льдамі
М. го́льдзе го́льдах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гольд уст. гольд, род. го́льда м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гольд,

гл. гольды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́льды, ‑аў; адз. гольд, ‑а, М ‑дзе, м.; гольдка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. гольдкі, ‑дак; ж.

Даўнейшая назва нанайцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)