го́льд
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
го́льд |
го́льды |
| Р. |
го́льда |
го́льдаў |
| Д. |
го́льду |
го́льдам |
| В. |
го́льда |
го́льдаў |
| Т. |
го́льдам |
го́льдамі |
| М. |
го́льдзе |
го́льдах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гольд уст. гольд, род. го́льда м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́льды, ‑аў; адз. гольд, ‑а, М ‑дзе, м.; гольдка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. гольдкі, ‑дак; ж.
Даўнейшая назва нанайцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)