голосити

Том: 7, старонка: 44.

img/07/07-044_0196_Голосити.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Галасі́ць ’галасіць’ (БРС, Касп., Шат., Нас.), рус. голоси́ть, укр. голоси́ти. З рознымі значэннямі, якія ўваходзяць у кола семантыкі зыходнага *golsъ ’голас’, сюды адносяцца польск. głosić, чэш. hlásiti, серб.-харв. гла́сити, царк.-слав. гласити. Звязана з *golsъ ’голас’ (гл.). Слаўскі, 1, 292.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)