го́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́лены го́леная го́ленае го́леныя
Р. го́ленага го́ленай
го́ленае		 го́ленага го́леных
Д. го́ленаму го́ленай го́ленаму го́леным
В. го́лены (неадуш.)
го́ленага (адуш.)		 го́леную го́ленае го́леныя (неадуш.)
го́леных (адуш.)
Т. го́леным го́ленай
го́ленаю		 го́леным го́ленымі
М. го́леным го́ленай го́леным го́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

го́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́лены го́леная го́ленае го́леныя
Р. го́ленага го́ленай
го́ленае		 го́ленага го́леных
Д. го́ленаму го́ленай го́ленаму го́леным
В. го́лены (неадуш.)
го́ленага (адуш.)		 го́леную го́ленае го́леныя (неадуш.)
го́леных (адуш.)
Т. го́леным го́ленай
го́ленаю		 го́леным го́ленымі
М. го́леным го́ленай го́леным го́леных

Кароткая форма: го́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

го́лены бри́тый;

◊ не стры́жана, дык го́лена — не стри́жено, так бри́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад галіць.

2. у знач. прым. Са збрытымі валасамі. У кудлатага папа і ў голенага ксяндза адна праўда. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́лены rasíert, glatt rasiert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бри́тый го́лены, бры́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галі́ць, галю́, го́ліш, го́ліць; го́лены; незак., каго-што.

Зразаць брытвай валасы, брыць.

Г. бараду.

|| зак. пагалі́ць, -галю́, -го́ліш, -го́ліць; -го́лены.

|| звар. галі́цца, галю́ся, го́лішся, го́ліцца; зак. пагалі́цца, -галю́ся, -го́лішся, -го́ліцца.

|| наз. гале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгалі́ць, -галю́, -го́ліш, -го́ліць; -го́лены; зак., што.

Пагаліць з бакоў, па краях, падбры́ць.

|| незак. падго́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

shaven

[ˈʃeɪvən]

adj.

го́лены, бры́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бры́ты гл голены, паголены

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)