го́гот

1. (крик гусей) го́гат, -ту м.;

2. (громкий хохот) прост. ро́гат, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́гат, -ту м. го́гот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ганне ср. гогота́нье, го́гот м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гагата́нне ср. гогота́нье, го́гот м.; см. гагата́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гігі́канне ср.

1. прост. го́гот м.; гогота́нье;

2. ржа́ние;

1, 2 см. гігі́каць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Го́гат ’гогат’ (БРС, Касп., Нас.), гагата́ць. Параўн. рус. го́гот, гогота́ть, укр. гогота́ти, гоготі́ти, польск. gogotac і г. д. Гукапераймальнае ўтварэнне. Падрабязны агляд форм у Трубачова, Эт. сл., 6, 195–196. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 425; Траўтман, 74; Бернекер, 1, 319; Шанскі, 1, Г, 114.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)