го́гат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. го́гат
Р. го́гату
Д. го́гату
В. го́гат
Т. го́гатам
М. го́гаце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

го́гат, -у, М -гаце, м.

1. Крык гусей.

2. перан. Моцны, нястрымны смех (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́гат, -ту м. го́гот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́гат, ‑у, М ‑гаце, м.

1. Крык гусей. Гусі адказвалі зладжаным гогатам — усе адразу, нібы рагаталі з .. [Шаройкі]. Шамякін. Гусі з гогатам удзячным Пачастунак ловяць смачны. А. Александровіч.

2. Разм. Гучны нястрымны смех. Сярод людской гаманы — віск, гогат. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́гат м

1. Schnáttern n -s, Gáckern n -s;

2. перан Gelächter n -s, -, Gewíeher n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Го́гат ’гогат’ (БРС, Касп., Нас.), гагата́ць. Параўн. рус. го́гот, гогота́ть, укр. гогота́ти, гоготі́ти, польск. gogotac і г. д. Гукапераймальнае ўтварэнне. Падрабязны агляд форм у Трубачова, Эт. сл., 6, 195–196. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 425; Траўтман, 74; Бернекер, 1, 319; Шанскі, 1, Г, 114.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

squawk​1 [skwɔ:k] n. прані́злівы крык; клёкат; куда́хтанне; гагата́нне, го́гат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

honk [hɒŋk] n.

1. крык/го́гат дзі́кіх гусе́й

2. аўтамабі́льны гудо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gabble​1 [ˈgæbl] n.

1. ху́ткая гаво́рка, яку́ю ця́жка зразуме́ць; лапата́нне

2. го́гат (гусей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

го́гот

1. (крик гусей) го́гат, -ту м.;

2. (громкий хохот) прост. ро́гат, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)