гняну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гняну́ |
гнянё́м |
| 2-я ас. |
гняне́ш |
гненяце́ |
| 3-я ас. |
гняне́ |
гняну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
гняну́ў |
гняну́лі |
| ж. |
гняну́ла |
| н. |
гняну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
гняні́ |
гняні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
гняну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ня́мнуць (нямнаць) ’ударыць, гнянуць’ (Крыў., Дзіс.). Відаць, гукапераймальнае, параўн. Умнуць ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Агнё́тка ’мазоль’ (Інстр. II) да гнесці. Параўн. гнетануць прыціснуць, ціскануць’ (Бяльк.), гнянуць ціскануць, душануць’ (Янк. III).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)