гне́йсавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гне́йсавы гне́йсавая гне́йсавае гне́йсавыя
Р. гне́йсавага гне́йсавай
гне́йсавае
гне́йсавага гне́йсавых
Д. гне́йсаваму гне́йсавай гне́йсаваму гне́йсавым
В. гне́йсавы (неадуш.)
гне́йсавага (адуш.)
гне́йсавую гне́йсавае гне́йсавыя (неадуш.)
гне́йсавых (адуш.)
Т. гне́йсавым гне́йсавай
гне́йсаваю
гне́йсавым гне́йсавымі
М. гне́йсавым гне́йсавай гне́йсавым гне́йсавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гне́йсавы гне́йсовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гне́йсавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гнейсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнейс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Метамарфічная горная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і некаторых каляровых металаў.

|| прым. гне́йсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнейсовый гне́йсавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

КУ́ПАЛ,

1) у геалогіі — акруглае ў плане падняцце слаёў зямной кары. Адрозніваюць вулканічныя, гранітагнейсавыя, тэктанічныя і саляныя. Вулканічны К. выш. да 800 м, са стромкімі схіламі, узнікае за кошт выціскання вязкай лавы з вулканічнага канала ў суправаджэнні моцнага выбуху. Граніта-гнейсавы К. — ізаметрычная структура ў дакембрыйскіх пародах крышт. фундамента (Балтыйскі і Алданскі шчыты, Бел. антэкліза і інш.), радзей трапляецца ў больш маладых складкавасцях. Тэктанічны К. — антыклінальная складка горных парод, даўж. і шыр. якой аднолькавыя або блізкія. Саляны К. фарміруецца ў вял. упадзінах платформ і краявых прагінаў у выніку праяўлення саляной тэктонікі. З К. звязаны радовішчы каменнай солі, нафты, прыродных газаў і інш. 2) У геамарфалогіі — абазначэнне любой купалападобнай формы рэльефу або масіву горных парод.

3) У акіяналогіі — раён пад’ёму тэрмакліна да паверхні; на картах тэмператур на розных гарызонтах вылучаецца ў выглядзе некалькіх замкнёных ізатэрмаў з мінім. т-рай у цэнтры.

Схемы канструкцый купалаў: а — рабрыстая; б — сеткавая, в — шматгранная; г — у выглядзе танкасценнай абалонкі; д — з некалькіх скляпенняў-абалонак.
Купал царквы Сан-Ларэнца ў Турыне. Арх. Г.Гварьші. 1668—87.
Купал з ліхтаром.
Купал маўзалея Гур-Эмір у Самаркандэе. 1404.

т. 9, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)