гне́ды

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гне́ды гне́дая гне́дае гне́дыя
Р. гне́дага гне́дай
гне́дае		 гне́дага гне́дых
Д. гне́даму гне́дай гне́даму гне́дым
В. гне́ды (неадуш.)
гне́дага (адуш.)		 гне́дую гне́дае гне́дыя (неадуш.)
гне́дых (адуш.)
Т. гне́дым гне́дай
гне́даю		 гне́дым гне́дымі
М. гне́дым гне́дай гне́дым гне́дых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гне́ды гл. гняды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гне́ды, см. гняды́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гне́ды,

гл. гняды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гняды́, -а́я, -о́е і гне́ды, -ая, -ае.

Чырвона-рыжы з чорным хвастом і грывай (пра масць коней).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цёмна-гне́ды

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цёмна-гне́ды цёмна-гне́дая цёмна-гне́дае цёмна-гне́дыя
Р. цёмна-гне́дага цёмна-гне́дай
цёмна-гне́дае		 цёмна-гне́дага цёмна-гне́дых
Д. цёмна-гне́даму цёмна-гне́дай цёмна-гне́даму цёмна-гне́дым
В. цёмна-гне́ды (неадуш.)
цёмна-гне́дага (адуш.)		 цёмна-гне́дую цёмна-гне́дае цёмна-гне́дыя (неадуш.)
цёмна-гне́дых (адуш.)
Т. цёмна-гне́дым цёмна-гне́дай
цёмна-гне́даю		 цёмна-гне́дым цёмна-гне́дымі
М. цёмна-гне́дым цёмна-гне́дай цёмна-гне́дым цёмна-гне́дых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гняды́, ‑ая, ‑ое і гне́ды, ‑ая, ‑ае.

Цёмнарыжы (пра масць коней). Гняды стаеннік. Жарабя гнядой масці. // у знач. наз. гняды́, ‑ога, м. Конь такой масці. Пятрок выехаў на сваім гнядым узмяшаць свой папар. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ардэ́н, ‑а, м.

Парода ламавых коней. У стайні, апанаваны вясельным настроем, выхваляўся сваёю годнасцю гнеды ардэн. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sorrel

I [ˈsɔrəl]

n.

шча́ўе n.

II [ˈsɔrəl]

1.

adj.

гне́ды, гняды́, цёмна-ры́жай ма́сьці

2.

n.

гняды́ -о́га m. (конь)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Гняды́ ’гняды’, таксама гне́ды (Шат., БРС). Рус. гнедо́й, укр. гніди́й, польск. gniady, чэш. hnědý, серб.-харв. гње̑д і г. д. Прасл. *gnědъ ’тс’. Этымалогіі гэтага слова няпэўныя (напр., сувязь са ст.-слав. гнѣтити ’запальваць’ або з словам *gnida і г. д.; агляд у Трубачова, Эт. сл., 6, 167; Слаўскага, 1, 301). Магчыма, нейкі слав. неалагізм па тыпу ўтварэння *blědъ (гл. Слаўскі, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)