гна́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гна́ны гна́ная гна́нае гна́ныя
Р. гна́нага гна́най
гна́нае		 гна́нага гна́ных
Д. гна́наму гна́най гна́наму гна́ным
В. гна́ны (неадуш.)
гна́нага (адуш.)		 гна́ную гна́нае гна́ныя (неадуш.)
гна́ных (адуш.)
Т. гна́ным гна́най
гна́наю		 гна́ным гна́нымі
М. гна́ным гна́най гна́ным гна́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гна́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гна́ны гна́ная гна́нае гна́ныя
Р. гна́нага гна́най
гна́нае		 гна́нага гна́ных
Д. гна́наму гна́най гна́наму гна́ным
В. гна́ны (неадуш.)
гна́нага (адуш.)		 гна́ную гна́нае гна́ныя (неадуш.)
гна́ных (адуш.)
Т. гна́ным гна́най
гна́наю		 гна́ным гна́нымі
М. гна́ным гна́най гна́ным гна́ных

Кароткая форма: гна́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гна́ны (редко) гони́мый, изгоня́емый, пресле́дуемый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гнаць.

2. у знач. прым. Адпраўлены сілай; прагнаны. Прыйшоў не званы, ідзі не гнаны. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гони́мый гна́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verfémt

a гна́ны, прыгне́чаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыгна́ць¹, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані; -гна́ны; зак., каго-што.

Гонячы, прывесці, даставіць.

П. коней з начлегу.

|| незак. прыганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыго́н, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

spirituous

[ˈspɪrɪtʃuəs]

adj.

1) алькаго́льны

2) дыстылява́ны, гна́ны (пра алькаго́ль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыгна́ць², -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані; -гна́ны; зак., што да чаго (спец.).

Прыладзіць так, каб адно да аднаго падыходзіла па памерах.

П. вечка да бочкі.

|| незак. прыганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыго́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

П. дэталей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -гна́ны; зак., каго-што.

Прымусіць рухацца ў якім-н. напрамку (у 1—3, 5 і 7 знач.).

П. кароў у поле.

П. ворага са сваёй зямлі.

Сабака пагнаў зайца.

І чаго яго пагнала (безас.) у свет? (чаго ён адправіўся ў свет; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)