глі́пт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. глі́пт глі́пты
Р. глі́пта глі́птаў
Д. глі́пту глі́птам
В. глі́пт глі́пты
Т. глі́птам глі́птамі
М. глі́пце глі́птах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гліпт м., иск. глипт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гліпт, ‑а, М ‑пце, м.

Каштоўны камень з мастацкім разным узорам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гліпт

(гр. glyptos = выразаны, пакрыты разьбой)

каштоўны камень з мастацкім разьблёным узорам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глипт иск. гліпт, род. глі́пта м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)