гляда́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гляда́чка гляда́чкі
Р. гляда́чкі гляда́чак
Д. гляда́чцы гляда́чкам
В. гляда́чку гляда́чак
Т. гляда́чкай
гляда́чкаю		 гляда́чкамі
М. гляда́чцы гляда́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гляда́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да глядач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гляда́ч, гледача́, мн. гледачы́, гледачо́ў, м.

Той, хто глядзіць што-н., назірае за чым-н.

Тэатральны г.

|| ж. гляда́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зри́тельница гляда́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)