глютамі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. глютамі́н
Р. глютамі́ну
Д. глютамі́ну
В. глютамі́н
Т. глютамі́нам
М. глютамі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глютамі́н, -ну м., хим. глютами́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Глютамін, гл. Глютамінавая кіслата

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

глютамі́н

[ад лац. glut(en) = клей + аміны]

амінакіслата, якая ўваходзіць у склад раслінных і жывёльных бялкоў і выконвае важную ролю ў азоцістым абмене.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глютами́н хим. глютамі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глютамі́навы

(ад глютамін);

г-ая кіслата — тое, што і глютамін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)