глыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што і без дап.

1. гл. глытаць.

2. Перакусіць або выпіць (разм.).

Глыні трохі перад адыходам.

◊

Глынуць гора (слёз) (разм.) — перанесці многа цяжкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глыну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. глыну́ глынё́м
2-я ас. глыне́ш глыняце́
3-я ас. глыне́ глыну́ць
Прошлы час
м. глыну́ў глыну́лі
ж. глыну́ла
н. глыну́ла
Загадны лад
2-я ас. глыні́ глыні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час глыну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глыну́ць сов.

1. глотну́ть; проглоти́ть;

2. разг. перекуси́ть; (жидкого — ещё) хлебну́ть;

~ні́ на даро́гу — перекуси́ на доро́гу;

3. (отпить) глотну́ть, отхлебну́ть;

4. (о рыбе) заглота́ть, проглоти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глыну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і без дап.

1. Аднакр. да глытаць.

2. Разм. Перакусіць, крыху з’есці або выпіць. Глынуў трохі малака. □ Глынуў [Ян] баршчу наспех! І рушыў на начлег, Бо пакарміць каня Спяшаўся. Корбан.

•••

Глынуць гора (слёз) — перажыць, перанесці многа цяжкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Глыну́ць. Гл. глыта́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глыну́ць, глыта́ць

1. schlúcken vt; verschlíngen* vt (прагна есці і г. д.);

глыта́ць сло́вы Wörter verschlúcken, úndeutlich áussprechen*;

глыта́ць слёзы die Tränen [das Wéinen] unterdrücken;

глыну́ць го́ра viel Kúmmer erlében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

глынуць, глытнуць, праглынуць; лыкнуць, каўтануць, каўтнуць, пракаўтнуць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

глыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што і без дап.

1. Пры дапамозе мышцаў горла праштурхоўваць што-н. у стрававод.

Г. ежу.

2. перан. Паглынаць, убіраць у сябе.

Г. кнігі.

Г. слёзы.

Г. паветра.

Г. словы.

|| аднакр. глыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. глыта́нне, -я, н.

|| прым. глыта́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глотну́ть сов., однокр. глыну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заглота́ть сов. глыну́ць, заглыта́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)