глы́бака

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
глы́бака глыбе́й
глыбачэ́й
найглыбе́й

Іншыя варыянты: глыбо́ка.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

глыбо́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
глыбо́ка глыбе́й
глыбачэ́й
найглыбе́й

Іншыя варыянты: глы́бака.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

глыбока... (а таксама глыбака...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. глыбокі, напр.: глыбоказалягальны, глыбокапрамярзальны, глыбокарыхліцель, глыбокаўрэзаны, глыбокаразмешчаны, глыбокашаноўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глыбака... (гл. глыбока...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «глыбока...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: глыбакаводны, глыбакадонны, глыбакадумны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ingrained

[ɪnˈgreɪnd]

adj.

глы́бака ўкарэ́нены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deeply

[ˈdi:pli]

adv.

глы́бака, глыбо́ка

She feels deeply about it — Яна́ гэ́та прыма́е глыбо́ка да сэ́рца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inbred

[,ɪnˈbred]

1.

adj.

1) прыро́джаны, глы́бака ўкарэ́нены

2) вы́ведзены ад блі́зка параднёных

2.

v.t.

выво́дзіць ад блі́зка параднёнай жывёлы або́ расьлі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

thrust

[Өrʌst]

1.

v.t. thrust, thrusting

1) усо́ўваць

He thrust his hands into his pockets — Ён усу́нуў ру́кі ў кішэ́ні

2) прабіва́ць; убіва́ць, утыка́ць

They thrust the pole deep into the ground — Яны́ ўбі́лі кол глы́бака ў зямлю́

3) пуска́ць

The tree thrust its roots deep into the ground — Дрэ́ва пусьці́ла карэ́ньне глы́бака ў зямлю́

2.

n.

1) штуршо́к -ка́ m.

2) уда́р -у m.

3) напа́д -у m.

4) Arch. апо́ра f., упо́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deep

[di:p]

1.

adj.

1) глыбо́кі

2) густы́, мо́цны

a deep red color — цёмна-чырво́ны ко́лер

3) далёкі (углы́бкі)

4) ні́зкі

a deep voice — ні́зкі го́лас

5) пава́жны, непавярхо́ўны, з глыбо́кім сэ́нсам

a speech of deep importance — пава́жная прамо́ва

6) Figur. цяжкі́ для разуме́ньня

7) разу́мны, му́дры

a deep scholar — му́дры навуко́вец

2.

adv.

1) глыбо́ка, глы́бака

2) по́зна (пра час)

He studied deep into the night — Ён вучы́ўся да по́зьняе но́чы

3.

n.

глыб f.; глыбіня́ f.

- deep in debt

- the deep

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)