глушы́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
глушы́лка |
глушы́лкі |
| Р. |
глушы́лкі |
глушы́лак |
| Д. |
глушы́лцы |
глушы́лкам |
| В. |
глушы́лку |
глушы́лкі |
| Т. |
глушы́лкай
глушы́лкаю |
глушы́лкамі |
| М. |
глушы́лцы |
глушы́лках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
zagłuszarka
ж. глушылка (радыёстанцый)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Störsender
m -s, - радыёста́нцыя, яка́я заглуша́е другу́ю перада́чу; глушы́лка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)