глухме́нь, -і, ж. (разм.).

Глуш, глухое, аддаленае месца.

Лясная г.

Жыць у глухмені.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глухме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. глухме́нь
Р. глухме́ні
Д. глухме́ні
В. глухме́нь
Т. глухме́нню
М. глухме́ні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глухме́нь ж., прост. глушь; захолу́стье ср.;

лясна́я г. — лесна́я глушь;

жыць у ~ме́ні — жить в захолу́стье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глухме́нь, ‑і, ж.

Разм.

1. Глуш, глухамань. Прылажыўся дзед Талаш, і гулкі стрэл здрыгануў лясную глухмень. Колас.

2. перан. Цішыня. У лесе глухмень. Ціха ў бары. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глухме́нь ж.

1. ábgelegener Ort, Éinöde f -, -n, Öde f;

2. (пра лес) Wáldesdickicht n -(e)s, -e; Díckicht n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

глушыня́ ж. разм. гл. глухмень

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

не́марач, ‑ы, ж.

Абл. Глухое, цёмнае месца; цемра. [Стары:] — Такая немарач, нетра, глухмень. Неба з-за лесу не відаць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захолу́стье ср. глухі́ куто́к, глуш, род. глушы́ ж., глухме́нь, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здрыгану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Заставіць здрыгануцца; скалануць. Прылажыўся дзед Талаш, і гулкі стрэл здрыгануў лясную глухмень. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́здар, ‑ы, ж.

Разм. Бяздарны, няздатны чалавек. Глухмень, правінцыі дакука — Паняцце бездараў пустых. І там, там творыцца навука, Калі к навуцы здатны ты. Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)