Verbum

анлайнавы слоўнік

глумле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глумле́нне ср., разг., см. глум ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глумле́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глуміць і глуміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глумі́ць, глумлю́, глу́міш, глу́міць; незак., што (разм.).

Марна траціць, псаваць.

Г. дабро.

|| зак. зглумі́ць, зглумлю́, зглу́міш, зглу́міць; зглу́млены.

|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глумі́цца, глумлю́ся, глу́мішся, глу́міцца; незак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Марна траціцца, псавацца.

Цяжка глядзець, як глуміцца дабро.

2. з каго-чаго. Здзекавацца, кпіць, насміхацца.

Г. з дзіцяці.

|| зак. зглумі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., зглу́міцца; зглу́млены (да 1 знач.).

|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глум, ‑у, м.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глуміць і глуміцца; глумленне.

2. Пра што‑н. марна страчанае, папсаванае. Дабро пайшло ў глум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scoff¹ [skɒf] n. насме́шка, здзек, глумле́нне; сарка́зм;

scoffs and jeers з’е́длівыя насме́шкі і шпі́лькі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

глумле́ние ср. здзек, род. здзе́ку м., здзе́каванне, -ння ср., кпі́ны, -наў ед. нет, глум, род. глу́му м., глумле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)