гли́на глі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глина

Том: 6, старонка: 293.

img/06/06-293_1665_Глина.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

глі́на ж. гли́на;

○ бе́лая г. — бе́лая гли́на;

◊ змяня́ць гаршкі́ на глі́ну — променя́ть куку́шку на я́стреба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Глі́на ’гліна’ (БРС). Слова прасл. характару. Параўн. рус. гли́на, укр. гли́на, польск. glina, чэш. hlína, славац. hlina, в.-луж. hlina, н.-луж. glina, балг. гли́на, серб.-харв. гли́на. Прасл. *glina ’тс’. Падрабязны агляд форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 6, 123–124. Лічыцца роднасным з і.-е. мовамі. Параўн. грэч. γλίνη ’клей, клейкае рэчыва’ і некаторымі іншымі і.-е. формамі. Гл. Бернекер, 1, 304; Слаўскі, 1, 284; Траўтман, 92; Фасмер, 1, 412; Трубачоў, Эт. сл., 6, 125–126.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скуде́ль уст. скудзе́ль, -лі ж.; (глина) глі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размя́клы

1. размя́кший;

~лая глі́на — размя́кшая гли́на;

2. перен., разг. рассла́бленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарфо́ровый в разн. знач. фарфо́равы;

фарфо́ровые изоля́торы эл. фарфо́равыя ізаля́тары;

фарфо́ровая гли́на фарфо́равая глі́на;

фарфо́ровый заво́д фарфо́равы заво́д;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плыву́чы

1. в разн. знач. плаву́чий;

п. мост — плаву́чий мост;

п. мая́к — плаву́чий мая́к;

2. (размытый, жидкий) плыву́чий;

~чая глі́на — плыву́чая гли́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разле́зціся сов., разг.

1. разле́зться; расползти́сь;

саро́чка ~злася — руба́шка разле́злась (расползла́сь);

чараві́кі ~зліся — башмаки́ разле́злись;

2. (размякнуть от влаги) разле́зться, раски́снуть;

агуркі́ ~зліся — огурцы́ разле́злись;

глі́на ~злася — гли́на разле́злась (раски́сла)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляпі́цца несов.

1. (обладать пластичностью) лепи́ться;

глі́на до́бра ле́піцца — гли́на хорошо́ ле́пится;

2. (располагаться, тесно примыкая к чему-л.) лепи́ться;

3. (создаваться, делаться из пластических материалов) лепи́ться, вая́ться;

4. страд. лепи́ться; см. ляпі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)