глас (голос) уст. го́лас, -су м.;
◊
глас вопию́щего в пусты́не книжн. крык адзіно́кага ў пусты́ні; ма́рны ля́мант.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
вопию́щий прил. страшэ́нны; (недопустимый) недапушча́льны; (возмутительный) абура́льны;
◊
глас вопию́щего в пусты́не ма́рны ля́мант у пусты́ні;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пусты́ня пусты́ня, -ні ж.;
◊
глас вопию́щего в пусты́не книжн. ма́рны ля́мант; крык адзіно́кага ў пусты́ні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Го́лас ’голас’ (БРС). Рус. го́лос, укр. го́лос, польск. głos, чэш. hlas, серб.-харв. гла̑с, балг. гласът. Прасл. *golsъ; утварэнне на ‑s‑ ад кораня *gol‑ (параўн. слав. *gol‑gol‑ati ’гаварыць’, *gol‑gotъ ’слова, мова’), магчыма, гукапераймальнага характару. Гл. Фасмер, 1, 431; Слаўскі, 1, 292; Трубачоў, Эт. сл., 6, 219–220.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Proverbia populorum sapientia
Прыказкі ‒ народная мудрасць.
Пословицы ‒ народная мудрость.
бел. У прыказцы ‒ праўда святая. Добрая прыказка не ў брыво, а ў вока. Добрая пасловіца ў вочы колецца. Умелая прыказ ка, як пры мяшку прывязка.
рус. Пословица ‒ мудрость народная, пословица ввек не сломится. Пословица неспроста/не зря/недаром молвится.
фр. Proverbe ne peut mentir (Пословица не может лгать).
англ. And what are proverbs but the public voice? (А что же пословица, как не глас народа?).
нем. Sprichwort, wahr Wort (Пословица ‒ правдивое слово).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)