гламяну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гламяну́ гламянё́м
2-я ас. гламяне́ш гламеняце́
3-я ас. гламяне́ гламяну́ць
Прошлы час
м. гламяну́ў гламяну́лі
ж. гламяну́ла
н. гламяну́ла
Загадны лад
2-я ас. гламяні́ гламяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час гламяну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гламяну́ць ’адкусіць вялікі кусок’ (Нар. сл., 29). Паводле Трубачова (Эт. сл., 6, 137: пад *gloměti) > роднаснае са славен. glométi ’быць жадным, настойліва вымагаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)