гладзі́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гладзі́лка |
гладзі́лкі |
| Р. |
гладзі́лкі |
гладзі́лак |
| Д. |
гладзі́лцы |
гладзі́лкам |
| В. |
гладзі́лку |
гладзі́лкі |
| Т. |
гладзі́лкай
гладзі́лкаю |
гладзі́лкамі |
| М. |
гладзі́лцы |
гладзі́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гладзі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Прылада ў выглядзе валіка або лапаткі для разгладжвання скур, паперы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глади́лка спец. гладзі́лка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)