гла́вное вводн. сл. гало́ўнае, асно́ўнае.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гало́ўнае
1. сущ. гла́вное;
гавары́ць аб ~ным — говори́ть о гла́вном;
2. в знач. вводн. сл. гла́вное;
~нае, не трэ́ба было́ хвалява́цца — гла́вное, не ну́жно бы́ло волнова́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Глаўна ’галоўнае’ (Сл. паўн.-зах.: «глаўна, каб ты…»). Запазычанне з рус. гла́вное ’тс’ (Сл. паўн.-зах.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гла́вный в разн. знач. гало́ўны;
гла́вное предложе́ние гало́ўны сказ;
гла́вная у́лица гало́ўная ву́ліца;
гла́вный врач гало́ўны ўрач;
◊
гла́вным о́бразом гало́ўным чы́нам;
гла́вное де́ло гало́ўная спра́ва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Главли́т (Гла́вное управле́ние по дела́м литерату́ры и изда́тельств) Галоўлі́т, -та м. (Гало́ўнае кіраўні́цтва па спра́вах літарату́ры і выдаве́цтваў).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гало́ўны в разн. знач. гла́вный;
~ная ду́мка — гла́вная мысль;
г. ўрач — гла́вный врач;
~нае пыта́нне — гла́вный вопро́с;
г. го́рад — гла́вный го́род;
○ г. сказ — грам. гла́вное предложе́ние;
~ныя чле́ны ска́за — грам. гла́вные чле́ны предложе́ния;
~ная кватэ́ра — уст. гла́вная кварти́ра;
◊ ~ная спра́ва — гла́вное де́ло;
~ным чы́нам — гла́вным о́бразом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
предложе́ниеII ср., грам. сказ, род. ска́за м.;
гла́вное предложе́ние гало́ўны сказ;
просто́е предложе́ние про́сты сказ;
сло́жное предложе́ние склада́ны сказ;
прида́точное предложе́ние дада́ны сказ;
сложноподчинённое предложе́ние складаназале́жны сказ.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БЕ́ЕВА Людміла Панцялееўна
(13.11.1926, с. Шчучча Варонежскай вобл., Расія),
рускі філосаф. Д-р філас. н. (1968), праф. (1970). Скончыла Маскоўскі ун-т (1950), працавала ў ім. З 1976 у Ін-це філасофіі Расійскай АН. Даследуе філас. праблемы чалавека, асобы і грамадства, дыялектыку сац. і індывідуальнага ў развіцці асобы, суадносіны дэтэрмінацыі і свабоды ў развіцці духоўнага свету чалавека, змест і структуру сац. асяроддзя асобы. У даследаваннях сац. быцця асобы асаблівую ўвагу засяроджвае на праблемах яе суб’ектыўнага свету, актыўнасці, творчай прыродзе і самастойнасці працэсаў станаўлення, выбару і пошукаў уласнага месца ў свеце, ролі ўнутр. дэтэрмінацыі развіцця. Даследуе таксама рус. філас. антрапалогію.
Тв.:
Человек: деятельность и общение. М., 1978;
Общественный прогресс и гуманизм. М., 1985;
Человек как высшая ценность и главное богатство общества. М., 1991.
т. 3, с. 317
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
праслу́хаць сов.
1. в разн. знач. прослу́шать;
п. выступле́нне пісьме́нніка — прослу́шать выступле́ние писа́теля;
п. лёгкія — прослу́шать лёгкие;
п. курс бата́нікі — прослу́шать курс бота́ники;
п. гало́ўнае — прослу́шать гла́вное;
2. (нек-рое время) прослу́шать;
п. дзве гадзі́ны радыё — прослу́шать два часа́ ра́дио
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сказ м.
1. грам. предложе́ние ср.;
гало́ўны с. — гла́вное предложе́ние;
дада́ны с. — прида́точное предложе́ние;
развіты́ с. — распространённое предложе́ние;
недастатко́вы с. — недоста́точное предложе́ние;
гало́ўныя чле́ны ~за — гла́вные чле́ны предложе́ния;
2. фольк., лит. сказ;
◊ вось табе́ і ўвесь с. — вот тебе́ и весь сказ
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)