гла́вное вводн. сл. гало́ўнае, асно́ўнае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гало́ўнае

1. сущ. гла́вное;

гавары́ць аб ~ным — говори́ть о гла́вном;

2. в знач. вводн. сл. гла́вное;

~нае, не трэ́ба было́ хвалява́ццагла́вное, не ну́жно бы́ло волнова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Глаўна ’галоўнае’ (Сл. паўн.-зах.: «глаўна, каб ты…»). Запазычанне з рус. гла́вное ’тс’ (Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гла́вный в разн. знач. гало́ўны;

гла́вное предложе́ние гало́ўны сказ;

гла́вная у́лица гало́ўная ву́ліца;

гла́вный врач гало́ўны ўрач;

гла́вным о́бразом гало́ўным чы́нам;

гла́вное де́ло гало́ўная спра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Главли́т (Гла́вное управле́ние по дела́м литерату́ры и изда́тельств) Галоўлі́т, -та м. (Гало́ўнае кіраўні́цтва па спра́вах літарату́ры і выдаве́цтваў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гало́ўны в разн. знач. гла́вный;

~ная ду́мка — гла́вная мысль;

г. ўрач — гла́вный врач;

~нае пыта́нне — гла́вный вопро́с;

г. го́рад — гла́вный го́род;

г. сказграм. гла́вное предложе́ние;

~ныя чле́ны ска́заграм. гла́вные чле́ны предложе́ния;

~ная кватэ́рауст. гла́вная кварти́ра;

~ная спра́вагла́вное де́ло;

~ным чы́нам — гла́вным о́бразом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предложе́ниеII ср., грам. сказ, род. ска́за м.;

гла́вное предложе́ние гало́ўны сказ;

просто́е предложе́ние про́сты сказ;

сло́жное предложе́ние склада́ны сказ;

прида́точное предложе́ние дада́ны сказ;

сложноподчинённое предложе́ние складаназале́жны сказ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЕ́ЕВА Людміла Панцялееўна

(13.11.1926, с. Шчучча Варонежскай вобл., Расія),

рускі філосаф. Д-р філас. н. (1968), праф. (1970). Скончыла Маскоўскі ун-т (1950), працавала ў ім. З 1976 у Ін-це філасофіі Расійскай АН. Даследуе філас. праблемы чалавека, асобы і грамадства, дыялектыку сац. і індывідуальнага ў развіцці асобы, суадносіны дэтэрмінацыі і свабоды ў развіцці духоўнага свету чалавека, змест і структуру сац. асяроддзя асобы. У даследаваннях сац. быцця асобы асаблівую ўвагу засяроджвае на праблемах яе суб’ектыўнага свету, актыўнасці, творчай прыродзе і самастойнасці працэсаў станаўлення, выбару і пошукаў уласнага месца ў свеце, ролі ўнутр. дэтэрмінацыі развіцця. Даследуе таксама рус. філас. антрапалогію.

Тв.:

Человек: деятельность и общение. М., 1978;

Общественный прогресс и гуманизм. М., 1985;

Человек как высшая ценность и главное богатство общества. М., 1991.

т. 3, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

праслу́хаць сов.

1. в разн. знач. прослу́шать;

п. выступле́нне пісьме́нніка — прослу́шать выступле́ние писа́теля;

п. лёгкія — прослу́шать лёгкие;

п. курс бата́нікі — прослу́шать курс бота́ники;

п. гало́ўнае — прослу́шать гла́вное;

2. (нек-рое время) прослу́шать;

п. дзве гадзі́ны радыё — прослу́шать два часа́ ра́дио

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сказ м.

1. грам. предложе́ние ср.;

гало́ўны с.гла́вное предложе́ние;

дада́ны с. — прида́точное предложе́ние;

развіты́ с. — распространённое предложе́ние;

недастатко́вы с. — недоста́точное предложе́ние;

гало́ўныя чле́ны ~за — гла́вные чле́ны предложе́ния;

2. фольк., лит. сказ;

вось табе́ і ўвесь с. — вот тебе́ и весь сказ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)