германі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова або выраз у якой-н. мове, запазычаныя з германскіх моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

германі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. германі́зм германі́змы
Р. германі́зма германі́змаў
Д. германі́зму германі́змам
В. германі́зм германі́змы
Т. германі́змам германі́змамі
М. германі́зме германі́змах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

германі́зм м., лингв. германи́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

германі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з германскіх моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЕРМАНІ́ЗМ

(ад лац. germanus германскі),

слова або выраз, запазычаны з германскіх моў, пераважна з нямецкай. Трапляюцца ў бел. граматах 13—14 ст., якія адлюстроўваюць гандл. зносіны паўн. гарадоў Беларусі з ням. насельніцтвам Рыгі і Гоцкага берага (напр., «кунторъ» — чын у тэўтонскім ордэне). Вял. колькасць слоў ням. паходжання пранікла ў бел. мову праз польск. і яўр. мовы, у меншай меры на працягу 15—17 ст. непасрэдна з нямецкай («дах», «ліхтар», «труна», «цыбуля», «вандраваць», «віншаваць», «дзякаваць», «маляваць», «ратаваць» і інш.). Такія германізмы асіміляваны бел. мовай у фанет., семантычных і граматычных адносінах, увайшлі ў яе слоўнікавы склад і не адрозніваюцца ад спрадвечна бел. слоў, іх іншамоўнае паходжанне ўстанаўліваецца спец. этымалагічнымі даследаваннямі. У апошнія часы атрымліваюць пашырэнне германізмы англа-амер. паходжання тыпу «бітнік», «дансінг», «хіпі» і інш.

А.І.Жураўскі.

т. 5, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

германі́зм

(ад лац. Germanus = немец)

слова або выраз, запазычаны з германскіх моў, пераважна з нямецкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

германи́зм лингв. германі́зм, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Germanism

[ˈdʒɜ:rmən,ɪzəm]

n.

1) германі́змm. (у мо́ве)

2) характэ́рная ры́са не́мцаў

3) германафі́льства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ліха́рдзікі (мн.) ’смажонкі’ (барыс., Жд. 2). Германізм. Параўн. ням. lecker ’апетытны, смачны’. Магчыма, запазычана праз ідыш. Гл. таксама лахардзікі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ло́гаці, ’стукаць’ (Сл. Брэс.). Няясна. Магчыма, балтызм. Параўн. літ. klegė́ti ’грукаць, стукаць, моцна гаварыць, шумець’. Менш верагодна германізм — са шлёгаць ’біць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)