гераі́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. гераі́чнасць
Р. гераі́чнасці
Д. гераі́чнасці
В. гераі́чнасць
Т. гераі́чнасцю
М. гераі́чнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гераі́чнасць ж. герои́зм м.; см. гераі́чны 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гераі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гераічнага. Гераічнасць учынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гераі́чны, -ая, -ае.

1. Які выяўляе гераізм, здольны на гераізм.

Г. ўчынак.

2. Які мае адносіны да герояў старажытнасці, расказвае пра іх подзвігі.

Г. эпас.

|| наз. гераі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

богаты́рство ср. гераі́чнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)