гвозди́ка​II (пряность) гваздзі́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гвозди́ка​I ж., бот. гваздзі́к, -ка́ м.; мн. гваздзікі́, -ко́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гвоздика

Том: 6, старонка: 262.

img/06/06-262_1444_Гвоздика.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

гваздзі́ка ж. (пряность) гвоздика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гваздзікі́, -ко́ў (ед. гваздзі́к, -ка́ м.) бот. гвозди́ка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гваздзі́к ’гваздзіка (БРС), гваздзі́ка ’тс’ (Сцяшк.). Ст.-бел. гвоздикъ ’тс’ (Булыка, Запазыч.). Рус. гвозди́ка, укр. гвозди́ка, гво́здик. Лічыцца запазычаннем з польск. gwoździk (а гэта калька з с.-в.-ням. negelkin). Фасмер, 1, 399; Слаўскі, 1, 330; Брукнер, 166. Шанскі (1, Г, 41–42) хоча тлумачыць рус. назву расліны як самастойнае ўтварэнне на рус. глебе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гвозди́чный гваздзіко́вы;

гвозди́чное де́рево бот. гваздзіко́вае дрэ́ва;

гвозди́чный за́пах гваздзіко́вы пах; см. гвозди́ка​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гваздзі́к, -ка́ м. (цветок гвоздики) гвозди́ка ж.;

з ~ко́м у пятлі́цы — с гвозди́кой в петли́це

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)