гваздзіко́выя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. гваздзіко́выя
Р. гваздзіко́вых
Д. гваздзіко́вым
В. гваздзіко́выя
Т. гваздзіко́вымі
М. гваздзіко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гваздзіко́выя сущ., мн., бот. гвозди́чные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гваздзіко́вы, -ая, -ае.

1. гл. гваздзік.

2. у знач. наз. гваздзіко́выя, -ых. Сямейства двухдольных раслін, да якіх адносіцца гваздзік, кукаль і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гваздзіковыя (сям. раслін) 2/593; 3/301, 372, 385; 4/595; 6/182; 8/634, 654; 9/442, 603, 606; 10/362; 11/566

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ГВАЗДЗІКО́ВЫЯ

(Caryophyllaceae),

сямейства кветкавых двухдольных раслін з парадку гваздзікакветных (Caryophyllales). Каля 80 родаў і больш за 2000 відаў. Пашыраны ўсюды, пераважна ва ўмераных і арыдных абласцях Паўн. паўшар’я, асабліва ў Міжземнамор’і і Ірана-Туранскай фларыстычнай вобласці. На Беларусі 25 родаў (найб. вядомыя вапнаўка, галадок, гваздзік, гладун, зорка, зоркаўка, куколь, мыльнік, пясчанка, светнік, свінакроп, смалёўка, смалянка, смолка, ясколка) і больш за 70 відаў. Некат. з іх занесены ў Чырв. кнігу Рэспублікі Беларусь. Растуць у лясах, хмызняках, на лугах, балотах, палях, па берагах рэк.

Шмат- або аднагадовыя травяністыя расліны, рэдка паўкусты і кусты. Лісце простае, звычайна суцэльнае, супраціўнае, найчасцей без прылісткаў. Кветкі ў рознага тыпу суквеццях, рэдка адзіночныя, двухполыя ці аднаполыя, 5-членныя, з двайным калякветнікам ці без пялёсткаў, апыляюцца насякомымі. Завязь верхняя. Плады розных тыпаў (звычайна каробачка, арэшка- ці ягадападобныя). Лек., тэхн., меданосныя, харч., кармавыя і каштоўныя дэкар. расліны, некат. віды — ядавітыя і пустазелле.

Г.У.Вынаеў.

т. 5, с. 99

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гваздзіко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гваздзіко́вы гваздзіко́вая гваздзіко́вае гваздзіко́выя
Р. гваздзіко́вага гваздзіко́вай
гваздзіко́вае		 гваздзіко́вага гваздзіко́вых
Д. гваздзіко́ваму гваздзіко́вай гваздзіко́ваму гваздзіко́вым
В. гваздзіко́вы (неадуш.)
гваздзіко́вага (адуш.)		 гваздзіко́вую гваздзіко́вае гваздзіко́выя (неадуш.)
гваздзіко́вых (адуш.)
Т. гваздзіко́вым гваздзіко́вай
гваздзіко́ваю		 гваздзіко́вым гваздзіко́вымі
М. гваздзіко́вым гваздзіко́вай гваздзіко́вым гваздзіко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гвозди́чные мн., сущ., бот. гваздзіко́выя, -вых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гваздзіко́вы ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да гваздзіка, уласцівы яму. Гваздзіковы пах.

2. у знач. наз. гваздзіко́выя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якіх адносяцца гваздзік, куколь, макрыца і інш.

гваздзіко́вы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які здабываецца з гваздзікі. Гваздзіковае масла.

•••

Гваздзіковае дрэва гл. дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)