Гаўры́ла

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Гаўры́ла Гаўры́лы
Р. Гаўры́лы Гаўры́лаў
Д. Гаўры́лу Гаўры́лам
В. Гаўры́лу Гаўры́лаў
Т. Гаўры́лам Гаўры́ламі
М. Гаўры́ле Гаўры́лах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лаўрэнкаў Гаўрыла 1/462

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гарнастай Гаўрыла 7/221

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гаўрыла Полацкі, гл. Савіч-Заблоцкі В. К.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Прынцып Гаўрыла

т. 13, с. 74

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Гаўрыла з Полацка, гл. Цётка

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сарычаў Гаўрыла Андрэевіч

т. 14, с. 188

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Скарадумаў Гаўрыла Іванавіч

т. 14, с. 438

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Танфільеў Гаўрыла Іванавіч

т. 15, с. 427

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

задаві́ць, ‑даўлю, ‑давіш, ‑давіць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і задушыць. — А! — махнуў рукою Нічыпар, — ёсць прыказка: «Ці памёр Гаўрыла, ці яго скула задавіла». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)