га́ўкнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. га́ўкну га́ўкнем
2-я ас. га́ўкнеш га́ўкнеце
3-я ас. га́ўкне га́ўкнуць
Прошлы час
м. га́ўкнуў га́ўкнулі
ж. га́ўкнула
н. га́ўкнула
Загадны лад
2-я ас. га́ўкні га́ўкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час га́ўкнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ўкнуць сов., однокр.

1. га́вкнуть; тя́вкнуть;

2. разг., перен. тя́вкнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да гаўкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Брахаць (пра сабаку).

2. перан. Паклёпнічаць, нагаворваць (пра зламысных людзей; разм.).

|| аднакр. га́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. га́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́вкнуть сов., однокр. га́ўкнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прага́ўкаць, ‑ае; зак.

1. Гаўкнуць.

2. Гаўкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тявкнуть сов., однокр. га́ўкнуць, дзя́ўкнуць, ця́ўкнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вя́хнуць ’гаўкнуць’ (КТС). Гл. вяхаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szczeknąć

зак. брахнуць, гаўкнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зага́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Пачаць гаўкаць. // Гаўкнуць некалькі разоў запар. Лыска, які ляжаў каля ног лесніка, загаўкаў і пабег да варот. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)