га́ўкала

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. га́ўкала га́ўкалы
Р. га́ўкалы га́ўкал
Д. га́ўкалу га́ўкалам
В. га́ўкалу га́ўкал
Т. га́ўкалам га́ўкаламі
М. га́ўкале га́ўкалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

га́ўкала

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. га́ўкала га́ўкалы
Р. га́ўкалы га́ўкал
Д. га́ўкале га́ўкалам
В. га́ўкалу га́ўкал
Т. га́ўкалай
га́ўкалаю		 га́ўкаламі
М. га́ўкале га́ўкалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

га́ўкала, -ы, Д -у, Т -ам, М -е, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, га́ўкал (разм.).

1. Пра сабаку, які дакучае брэхам.

2. Пра сварлівага чалавека (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́ўкала м. и ж., прост., пренебр. (о мужчине) бреху́н м.; (о женщине) бреху́нья ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ўкала, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.

Разм.

1. Пра сабаку, які дакучае брэхам.

2. Пагард. Пра надаедлівага сварлівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. га́ўкаю га́ўкаем
2-я ас. га́ўкаеш га́ўкаеце
3-я ас. га́ўкае га́ўкаюць
Прошлы час
м. га́ўкаў га́ўкалі
ж. га́ўкала
н. га́ўкала
Загадны лад
2-я ас. га́ўкай га́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час га́ўкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)