га́ўкала, -ы, Д -у, Т -ам, М -е, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, га́ўкал (разм.).

1. Пра сабаку, які дакучае брэхам.

2. Пра сварлівага чалавека (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́ўкала

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. га́ўкала га́ўкалы
Р. га́ўкалы га́ўкал
Д. га́ўкалу га́ўкалам
В. га́ўкалу га́ўкал
Т. га́ўкалам га́ўкаламі
М. га́ўкале га́ўкалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ўкала

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. га́ўкала га́ўкалы
Р. га́ўкалы га́ўкал
Д. га́ўкале га́ўкалам
В. га́ўкалу га́ўкал
Т. га́ўкалай
га́ўкалаю		 га́ўкаламі
М. га́ўкале га́ўкалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ўкала м. и ж., прост., пренебр. (о мужчине) бреху́н м.; (о женщине) бреху́нья ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ўкала, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.

Разм.

1. Пра сабаку, які дакучае брэхам.

2. Пагард. Пра надаедлівага сварлівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. га́ўкаю га́ўкаем
2-я ас. га́ўкаеш га́ўкаеце
3-я ас. га́ўкае га́ўкаюць
Прошлы час
м. га́ўкаў га́ўкалі
ж. га́ўкала
н. га́ўкала
Загадны лад
2-я ас. га́ўкай га́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час га́ўкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)