га́ўбічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. га́ўбічны га́ўбічная га́ўбічнае га́ўбічныя
Р. га́ўбічнага га́ўбічнай
га́ўбічнае		 га́ўбічнага га́ўбічных
Д. га́ўбічнаму га́ўбічнай га́ўбічнаму га́ўбічным
В. га́ўбічны (неадуш.)
га́ўбічнага (адуш.)		 га́ўбічную га́ўбічнае га́ўбічныя (неадуш.)
га́ўбічных (адуш.)
Т. га́ўбічным га́ўбічнай
га́ўбічнаю		 га́ўбічным га́ўбічнымі
М. га́ўбічным га́ўбічнай га́ўбічным га́ўбічных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ўбічны воен. га́убичный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ўбічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гаўбіцы, складаецца з гаўбіц. Гаўбічны стрэл. Гаўбічны полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ўбіца, -ы, мн. -ы, -біц, ж.

Артылерыйская гармата для навеснай стральбы па закрытых цэлях.

Лёгкая г.

|| прым. га́ўбічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́убичный га́ўбічны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)