га́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. га́ў
Р. га́ва
Д. га́ву
В. га́ў
Т. га́вам
М. га́ве

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́ў

выклічнік

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаў межд. (о лае собак) гав; тяв;

◊ г. дый зу́бы сцяў — язы́к прикуси́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаў, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для абазначэння брэху сабак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаў-гаў! выкл wau-wau!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

woof [wu:f] interj. infml : woof! woof! гаў-гаў!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вара́гі, -гаў ист. варя́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

печане́гі, -гаў ист. печене́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

туарэ́гі, -гаў этн. туаре́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яцвя́гі, -гаў ист. ятвя́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)