Гаё́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гаё́к
Р. Гайка́
Д. Гайку́
В. Гаё́к
Т. Гайко́м
М. Гайку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаё́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гаё́к гайкі́
Р. гайка́ гайко́ў
Д. гайку́ гайка́м
В. гаё́к гайкі́
Т. гайко́м гайка́мі
М. гайку́ гайка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаёк (род. гайка́) м., уменьш.-ласк. ро́щица ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаёк, гайка, м.

Памянш.-ласк. да гай; невялікі гай. Дрэвы і гайкі на далёкіх узгорках вабяць да сябе ў цянёк. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гай, -ю, М аб га́і і у гаі, мн. гаі́, гаёў, м.

Невялікі часцей лісцевы лес.

Бярозавы г.

|| памянш. гаёк, гайка́, мн. гайкі́, гайко́ў, м.

|| прым. гаёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

spinney [ˈspɪni] n. BrE ку́па дрэў; лясо́к, гаёк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zagajnik

м. гай, гаёк, пералесак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ку́дзерка 1 ’гаёк, лясок’ (Нас., Чач., Бяльк., Жд. 2, З нар. сл., Нар. сл., Яшк.). Да кудра (гл.). Магчыма, кантамінацыя з кудзер (гл.).

Ку́дзерка 2 ’кавалачак недажатага збожжа, барада’ (З нар. сл.). Гл. кудзерка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лясковы 1 ’лясны’ (Др.-Падб.). Утворана ад лясок ’малы лес, гаёк’, параўн. ст.-польск. lasko ’тс’. Да лясок (гл.).

Лясковы 2 ’арэхавы’ (Нас.; слуц., Сл. ПЗБ). Да прасл. lěska ’ляшчына’. Гл. леска 1 і лясок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gaik, ~u

м.

1. гаёк;

2. Сёмуха; Зялёнае свята

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)