гафтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гафтава́нне
Р. гафтава́ння
Д. гафтава́нню
В. гафтава́нне
Т. гафтава́ннем
М. гафтава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гафтава́нне ср. вышива́ние; шитьё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гафтава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафтаваць.

2. Рэчы, якія гафтуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гафтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Рабіць узор на чым-н. спецыяльным відам ажурнай вышыўкі.

|| зак. вы́гафтаваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; -таваны.

|| наз. гафтава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hafciarstwo

н. гафтаванне, гафтавальная справа; вышыўка, вышывальная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)