Verbum

анлайнавы слоўнік

гасі́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гасі́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Назва розных прыстасаванняў для гашэння агню, святла і пад.

2. Прыстасаванне для аслаблення або ліквідацыі дзеяння чаго-н. (спец.).

|| прым. гасі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гасі́льнік м.

1. уст. гаси́льник, туши́лка ж.;

2. тех. гаси́тель;

3. перен. гаси́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гасі́льнік, ‑а, м.

1. Назва розных прыстасаванняў для гашэння агню, святла і пад.

2. Прыстасаванне для аслаблення або ліквідацыі дзеяння чаго‑н. Гасільнік хістанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гасі́цель м., см. гасі́льнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаси́льник уст., тех. гасі́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаси́тель прям., перен. гасі́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

extinguisher

[ɪkˈstɪŋgwɪʃər]

гасі́льнік -а m. (агню́, сьвятла́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)