гарь ж., в разн. знач. гар, род. га́ру м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
га́ры ед. нет, обл. (на торфяном болоте) гарь ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарэ́лае сущ. гарь ж.; горе́лое;
~лым па́хне — га́рью (горе́лым) па́хнет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Га́ры ’выгаралае месца на тарфяным балоце; пажарышча’ (Яшкін). Параўн. рус. гарь ’лясны пажар, выгаралае месца’, га́ря ’тс’. Да *garь (*gorěti). Параўн. прасл. *garь у розных значэннях у Трубачова, Эт. сл., 6, 102–103.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гар (м. р.?) (БРС, Шат.). Параўн. рус. гарь (ж. р.). Дакладная адпаведнасць бел. лексеме і па марфалагічнай характарыстыцы (м. р.!) ёсць у рус. уральскіх гаворках: гар ’непрыемны запах’. Усё да слав. *gorěti. Словы *garь, *garъ (?) адлюстроўваюць вакалізм a (< ō).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гар (род. га́ру) м., в разн. знач. гарь ж.;
па́хне га́рам — па́хнет га́рью;
лясны́я га́ры — лесны́е га́ри;
◊ гары́ яно́ га́рам! — пропади́ оно́ про́падом!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)