гарчэ́ча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гарчэ́ча |
| Р. |
гарчэ́чы |
| Д. |
гарчэ́чы |
| В. |
гарчэ́чу |
| Т. |
гарчэ́чай
гарчэ́чаю |
| М. |
гарчэ́чы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гарчэ́ча ж., прост. (вкус) го́речь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарчэ́ча, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і горыч. Нельга піць такую гарчэчу. □ — Пра мяне і Якаў так думаў, як думаеш ты, Платон, — раздумліва і з гарчэчай сказаў Андрэй. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гарчэ́ча ’гаркота, горкі смак’ (БРС). Утварэнне суфіксам ‑еча (‑эча) ад го́ркі (< прасл. *gorьkъ). Адносна суфіксацыі Трубачоў (Проспект, 59–61) мяркуе, што ўкр. і бел. суфікс *‑etja звязаны з паўд.-слав. *‑otja (параўн. бел. мале́ча, укр. мале́ча і серб.-харв. malòča).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gorycz
ж. горыч; гаркота; гарчэча;
kielich ~y — чара горычы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
goryczka
ж.
1. горыч, гаркота, гарчэча;
2. бат. гарычка (Gentiana L.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)