Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
га́рчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			га́рчык | 
			га́рчыкі | 
			
		
			| Р. | 
			га́рчыка | 
			га́рчыкаў | 
			
		
			| Д. | 
			га́рчыку | 
			га́рчыкам | 
			
		
			| В. | 
			га́рчык | 
			га́рчыкі | 
			
		
			| Т. | 
			га́рчыкам | 
			га́рчыкамі | 
			
		
			| М. | 
			га́рчыку | 
			га́рчыках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
га́рчык, ‑а, м.
Памянш. да гарнец.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
Га́рчык ’гарнец; назва меры’ (Касп., Шат., памянш. ад га́рнец), га́рчык (Сл. паўн.-зах.), укр. га́рчык. Лічыцца памяншальнай формай ад га́рнец (гл.); так думае Шатэрнік (гл. пад гарнец), але можна ставіць пытанне і аб паходжанні ад гарац (гл.). Параўн. і ўкр. га́рець. Так, прынамсі, мяркуе Грынч. (гл. пад га́рець).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
га́рнец, га́рца, мн. га́рцы, га́рцаў, м.
Старая мера сыпкіх рэчываў, роўная 3,28 літра, а таксама пасудзіна такой ёмістасці.
Г. жыта.
|| памянш. га́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. га́рцавы, -ая, -ае.
Г. збор.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Га́рнец ’гарнец’ (БРС, Сцяшк., Касп., Бяльк., Шат., Сл. паўн.-зах.). Рус. га́рнец, укр. га́рнець. Запазычанне з польск. garniec ’тс’ (а гэта вытворнае ад *gъrnъ; гл. Слаўскі, 1, 260). Ст.-бел. кгарнецъ, гарнецъ вядома з XVI ст. (гл. Булыка, Запазыч., 147). Параўн. га́рац, га́рчык.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
Га́рац ’гарнец’ (Жд. 1). У аснове ляжыць запазычаная з польск. мовы (параўн. і выбухное ґ) лексема га́рнец ’тс’ (гл.), якая ва ўскосных склонах мае формы р скл. га́рца, мн. л. га́рцы, якія ўтварыліся ў выніку спрашчэння групы зычных (га́рнца > га́рца; га́рнцы > га́рцы). Ад гэтай новай асновы ўтварылася форма наз. скл. га́рац. Гл. га́рнец, га́рчык. Параўн. і ўкр. га́рець ’тс’.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)