гаручае - Пошук

гару́чае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гару́чае сущ., тех. горю́чее;

не хапі́ла ~чага — не хвати́ло горю́чего

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гару́чы

прыметнік, якасны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гару́чы

прыметнік, адносны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гару́чы, -ая, -ае.

1. Здольны гарэць.

Г. газ.

2. у знач. наз. гару́чае, -ага, н. Паліва для рухавікоў: бензін, салярка і інш.

|| наз. гару́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гару́чае ’гаручае’ (БРС). Запазычанне з рус. горю́чее ’тс’. Да гісторыі рус. слова гл. Шанскі, 1, Г, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горю́чее сущ., тех. гару́чае, -чага ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́ліва, -а, н.

Гаручае рэчыва, якое дае цяпло і з’яўляецца крыніцай атрымання энергіі.

Цвёрдае п. (дровы, вугаль). Вадкае п. (нафта).

|| прым. па́ліўны, -ая, -ае.

Паліўныя рэсурсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́мус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для награвання і прыгатавання ежы з помпай, якая падае гаручае (газу) у гарэлку.

Шыпеў п. на кухні.

|| прым. пры́мусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Schwéröl

n -(e)s, -e ця́жкае гару́чае; ддзельнае гару́чае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Verbum