гарсэ́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарсэ́тнік гарсэ́тнікі
Р. гарсэ́тніка гарсэ́тнікаў
Д. гарсэ́тніку гарсэ́тнікам
В. гарсэ́тніка гарсэ́тнікаў
Т. гарсэ́тнікам гарсэ́тнікамі
М. гарсэ́тніку гарсэ́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарсэ́тнік м. корсе́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарсэ́тнік, ‑а, м.

Кравец, які шые гарсэты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корсе́тник гарсэ́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарсэ́тніца, ‑ы, ж.

Жан. да гарсэтнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)