гаро́шына, -ы, мн. -ы, -шын, ж.

Адно зерне гароху.

|| памянш. гаро́шынка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаро́шына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гаро́шына гаро́шыны
Р. гаро́шыны гаро́шын
Д. гаро́шыне гаро́шынам
В. гаро́шыну гаро́шыны
Т. гаро́шынай
гаро́шынаю		 гаро́шынамі
М. гаро́шыне гаро́шынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаро́шына ж. горо́шина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаро́шына, ‑ы, ж.

Адно гарохавае зерне. Злавіць язя на гарошыну. // Круглая крапінка, кружочак на матэрыі. На дзяўчынцы ў гарошынах яркіх хусцінка. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаро́шына ж.

1. (адно гарохавае зярнятка) Érbse f -, -n;

2. (крапінка) Punkt m -(e)s, -e, Tüpfchen -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гаро́шынка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да гарошына; невялічкая гарошына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горо́шина гаро́шына, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Érbse

f -, -n гаро́х, гаро́шына; pl тс. гаро́шак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бобо́к м. бо́бка, -кі ж.; гаро́шына, -ны ж.; (зерно) зе́рне, род. зярня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ражы́на ’кветка ружы’ (Нар. Гом.). Слова ўтворана ад ро́жа ружа’ (гл.) з дапамогай суфікса ‑ын‑а са значэннем адзінкавасці, як гарошына, але́шына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)