Verbum

анлайнавы слоўнік

гаро́д

‘агародныя культуры’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гаро́д

‘участак зямлі ’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гаро́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Тое, што і агарод.

|| прым. гаро́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаро́д м., см. агаро́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаро́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Разм. Агарод. Ой, урадзіла У гародзе рэпа. А мне, маладой, Капаць яе трэба. Дзеружынскі.

•••

Гарод гарадзіць гл. гарадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаро́д м разм Gemüsegarten m -s, -gärten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Гаро́д ’агарод’ (БРС, Нас., Касп., Сцяшк.). Гл. агаро́д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гаро́д

1. Агарод (БРС).

2. Наогул абгароджаны ўчастак зямлі (Слаўг.).

3. Сядзіба калгасніка або вясковага жыхара (Арш., Гродз., Жытк., Слаўг.).

4. Добра апрацаваная і ўгноеная зямля (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

огоро́д агаро́д, -да м., гаро́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

garden¹ [ˈgɑ:dn] n.

1. сад; гаро́д

2. звыч. pl. gardens парк;

botanical/zoological gardens батані́чны/заалагі́чны сад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)