гарні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на горне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарні́ст гарні́сты
Р. гарні́ста гарні́стаў
Д. гарні́сту гарні́стам
В. гарні́ста гарні́стаў
Т. гарні́стам гарні́стамі
М. гарні́сце гарні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гарні́ст м. горни́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто падае сігналы на горне. Эй, гарніст, іграй паход! Колас. Даў адбой гарніст, і ўсе мы Спаць паклаліся на сене. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарні́ст м Horníst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гарні́ст ’гарніст’ (БРС). Рус. горни́ст, укр. горні́ст. Першакрыніцай з’яўляецца ням. Hornist ’тс’. Гл. Фасмер, 1, 442; Шанскі, 1, Г, 137.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горни́ст гарні́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bugler [ˈbju:glə] n. гарні́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trębacz

м. трубач, гарніст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hórnbläser

m -s, - гарні́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)